خدایان دروغین،بخش یک،پائولو کوئیلو(2)

پائولو کوئیلو و فرهنگ هیپی گری

فرهنگ هیپ یا هیپی گری فرهنگی است که از سال 1960 در ایالات متحده رواج پیدا کرد و به مرور به کشور های خاور میانه از جمله ایران منتقل شد.

از جمله افکار آن ها این بود که موهای خود را بلند نگه می داشتند و با تسلط بر موزیک های راک از شلوار های پاره و زخمی استفاده می کردند.

پائولو با یک گروه تئاتر آشنا شد  و همزمان به روزنامه نگاری روی آورد . از نظر مردم برزیل در آن دوران ،تئاتر سر چشمه ی فساد اخلاقی بود . پدر و مادرش بعد از این کار او را برای بار سوم در بیمارستان بستری کردند و این به قسمت بیمار های صعب العلاج بردند.

در همین حوالی ،او چندین بار متوالی به زندان افتاد ،یک بار به خاطر انتشار داستان های مصور سکسی و جنسی با نام (کرینگ ها) ،بعد از آزاد شدن او نیز ،دو روز بعد بار دیگر به زندان افتاد و به بازداشتگاه منتقل شد .  در واقع او از مغز متفکران هیپی گری در غرب بود . او بعد از ازدواج دوباره به هلند برای ماه عسل سفر کرد  و با مردی که تاثیر زیادی بر او گذاشت آشنا شد،به فرمایش او ،پائولو به جاده ی عجیب سانتیاگوی رفت و بعدا عقاید جدید خود را تحت عنوان خاطرات یک مغ به چاپ رساند.

افکار

پائولو مانند سران دیگر عرفان های کاذب برنامه ای مصمم برای رسیدن به کمال انتشار نداد. او اراجیف خود را تحت عنوان رمان به جامعه تحمیل می کرد.

(هیپی گری در عکس زیر)

ادامه دارد ....